van Holland tot Libaria

Hallo allemaal,
Hier dan eindelijk een bericht van mij en ik hoop dat het gaat lukken. Het internet is hier erg traag en met erg traag bedoel ik echt traag. Wanneer je hebt ingelogd moet je een minuut of drie wachten tot je het volgend kan doen. Met mijn labtop kan ik nog niet op internet omdat er volgens een jongen hier geen netwerkkaart inzit en ik geen goede kabel heb om op ee andere manier op internet te gaan. Ik ga prober om wat om mijn weglog te zetten, maar wanneer jullie dit zien is het dus gelukt. Ik heb genoeg te vertellen, dus luister en huiver...Te beginnen bij de dag van vertrek: zondag. Maurits en Sandra (broer en zijn vriendin) hadden voor het ontbijd gezorgd (er bijzonder daar Maursits nooit zijn bed uit kan komen), dus ik kon met de rest van de aanwezige familie om 5 uur aanschuiven aan een heerlijk ontbijt met lekkere Nederlandse broodjes en versgepeste sinaasappelsap. Hierna zijn we rond half 6 vertrokken richting Schiphol. Daar bleek ik behoorlijk overgewicht met mijn koffer te hebben, maar dat wist ik al. En toen natuurlijk het afscheid dat hoort er helaas bij waneer je zo iets gaat doen. Toen mijn medepassagiers en ik al in een bus stonden te wachten om naar het vliegveld te worden gebracht, konden we er weer uit omdat het vliegtuig makementen vertoonden. Het duurde een half uur voor we weer in de bus konden richting vliegtuig(weet niet of het hetzelfde vliegtuig was, maar deed het nu wel goed). In de wachttijd heb ik hem behaarlijk lopen knijpen. Want waneer ik mijn aansluiting in Brussel zou missen, zou ik daar tot woensdag moeten wachten voor een volgend vliegtuig. Gelukkig heb ik mijn aansluiting niet gemist en ook mijn koffer was op tijd in het vliegtuig bleek in Liberia. In Brussel zag ik andere mensen die ook naar de Anastasis gingen, waaronder vier Nederlanders. In het vliegtuig konden we kennis maken met de realiteit van beleid van Rita Verdonk. Er was man, die illegaal verbleef in Nederland, die door 4 man politie terug werd gebracht naar sheralione (daar was een tussenstop). Hij bleef maar schreeuwen om hulp en moest in bedwang gehouden worden, maar na het opstijgen was hij stil en in Sheralione liep hij als een mak lammetje het vliegtuig uit. Moet zeggen dat het erg confronterend was. Na het opstijgen in Shralione(het was inmiddels donker) was het nog maar 1,5 uur vliegen, maar wel een tocht met hagel, onweer en veel turbulentie. In Liberia werden we opgehaald door 4 tereinwagens van Mercy Ships. We liepen nog maar net naar de auto toe en ik had al mijn eerste kennis making met afrika (en zij met een blondine). Voor ik er wat van kon zeggen had een man (jongen ) mijn koffer gepakt en zwierde hem boven zijn hoofd (de kofferwoog toch bijna 30 kilo!) Toen wilde de jongen geld en was vervolgens beledigd toe het volgens hem te weinig was wat onze chauffeur gaf. Onderweg naar de boot (ruim een uur) kwamen we te weten waarom ze hier allemaal tereinwagens hebben we kwamen geklutst aan. Bij aankomst, het was al 11 uur, konden we gelukkig al snel naar bed en kon het echte bootleven beginnen. Al wel eens gehoord van een liqued toitel en a normal toilet of wel eens verdwaald in een boot? Ik weet allemaal wat het is en nog veel meer wat ik niet wist, maar het went zeggen ze. Zo erg is ook weer niet hoor, maar het zijn wel vermoeide dagen. Ik ban al hard aan het werk gezet op het lab om alles te leren en klaar te maken voor zaterdag. Zaterdag hebben we een screening voor de mensen die de komende maanden worden geopereerd. Sommige hebben het over 500 mensen die gescreend moeten worden. Ik hoop maar dat niet bij al die mensen wordt bloedgeprikt, want dan krijgen we het op het lab met z'n tweeen wel heel erg druk. Ik vertel later nog wel meer over mijn werk en zo, maar anders wordt het zo lang. En soms is al het getypte weg waardoor ik al meer dan een half uur bezig ben met dit stukje.
Groetjes Linda
PS: foto's volgen ook later