Tot een volgende trip ben ik weer gewoon in Woerden op het vertouwde adres

zondag 3 september 2006

Op pad voor een visum en ticket

Ik wil jullie mijn belevenissen van afgelopen vrijdag, op pad voor mijn visum en paspoort, niet onthouden dus hier komt het verhaal.

O ja als eerste nog dat Ilne, de verpleegkundige met wie ik hoopte naat Sierre Leone te gaan, geen vrij kan krijgen dus ga ik alleen. Wel jammer, maar het is niet anders.

Gelukkig heeft Nathan (onze lokal man in Histologie) mij vrijdag geholpen anders was ik nu nog onderweg. Hij had donderdag al een formulier opgehaald bij de ambasade van Sierra Leone in Accra (45 min van de plaats Tema waar het schip is). Daar vertelde ze eerst dat het drie dagen zou duuren voor het visum klaar was en later dat, waneer we vrijdagmorgen vroeg zouden komen, we konden wachten op het visum. Wij dus vrijdag al om half 9 op de stoep bij de ambasade en toen vertelede ze ons dat het visum om 2 uur klaar was. Gelukkig kreeg Nathan het voor elkaar dat we konden wachten en na 1,5 uur konden we de deur uit met een visum.
Toen het ticket. We hadden de dag er voor een reservering gemaakt bij een reisburo in Tema (vlak bij het schip) om met Slok Air te vliegen, maar in de ambasade vertelde een man dat een straat verder het kantoor van Slok Air is en dat de tickets daar veel goedkoper zijn. Wij daarheen en het bleek goedkoper te zijn, maar niet zoveel als de man ons liet geloven. Toch hadden ze een speciale prijs die 30 dollar goedkoper was en waneer we vrijdag betaalde, dan hadden we een andere speciale prijs en totaal 70 dollar goedkoper. Het enige probleem was: het geld. Je kan hier alleen contant betalen voor je ticket. Mijn ticket koste ruim 500 dollar en aangezien de bank op het schip per week niet meer dan 50 dollar per persoon wil verstrekken door schaarste aan dollars, moest ik het dus met plaatselijk geld betalen: de cedies. Aangezien 1 dollar 10.000 cedies is, had ik 5.000.000 (ja inderdaad 5 miljoen) cedies nodig! Die had ik nog niet vrijdagmorgen, maar zou ze in de middag krijgen. Omdat 70 dollar niet niets is besloten we aan het eind van de middag terug naar Accra te gaan om daar het ticket te kopen. Toen we terug waren in Tema hebben we het reisburo nog een keertje gebeld of zij ook niet een speciale prijs hadden, maar dat hadden ze niet dus hebben we het ticket gecanseld en direct het Slok Air kantoor gebeld om daar het ticket te reserveren en gezegt dat we aan het eind van de middag zouden komen met het geld. Wij dachten dus dat we 70 dollar hadden verdiend, maar we zijn in Africa en daar gaat alles soms net even iets anders.
Om drie uur ik samen met Nathan en Agaath weer naar Accra terug (weer 45 rijden dus) naar het kantoor van Slok Air. Toen we er kwamen vertelde ze ons dat de vrouw van het reisbureau in Tema er een uurtje geleden was geweest en het ticktet voor mij heeft gekocht en het ticket dus al in Tema was en ze het geld graag vandaag wilde hebben (ze bleek ook al naar het schip gebeld te hebben toen we onderweg waren). Wij weer terug naat Tema en daar was inderdaad mijn ticket wat ik moets kopen en de prijs: de hoge prijs natuurlijk. Wij die hoge prijs betaald en toen we weg waren vroeg ik Nathan waarom hij niets over de prijs heeft gezegd (ze hadden me ten slotte 70 dollar door mijn neus geboord!!!). Hij vertelde dat dat geen zin heeft. Ze weten dat ik mijn ticket toch moet hebben en ik het nergens anders kan kopen, want het reisbureau en het kantoor van Slok Air speelden onder een hoedje. Waarschijnlijk hebben ze de buit gedeeld. We hadden haar alelen kunnen stoppen waneer ze nog in haar auto was, maar nu was het te laat. Tja ik heb mijn ticket dus, maar dit is dus echt Africa waar je dit zo kan doen. Soms is het goed om in Africa te zijn. Zo heb ik die avond Nathan en zijn vrouw als dank voor wat Nathan die dag voor mij heeft gedaan mee uit eten genomen bij de chinees (ook Agaath was mee). Ik had gehoopt van de winst te kunnen eten, maar die 5 dollar per persoon kon er nog wel af dacht ik. Nathan was tenslotte bijna de hela dag met mij op stap geweest, arme man. Nee hoor, hij zag het al seen eer om te doen. Echt bijzonder zo hulpvaarding sommige Aficanen zijn terwijl andere je het leven moeilijk maken...

5 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Ach, Afrinaners. Het zijn hele aardige mensen, maar ze denken anders Lin. Alles draait om geld, terwijl in het rijke westen het meer om klanttevredenheid en kwaliteit draait. Ik ben wat dat betreft heel benieuwd hoe de condities van het vliegtuig zijn waar je mee vliegt. Maar ik wil je verder niet bang maken hoor. Ik heb alleen wel eens verhalen gehoord...:)

liefs
Het

4/9/06 16:11

 
Blogger Linda said...

Ja geld deld en nog eens geld. Over geld gesproken....Om eerlijk te zijn Hetty kon ik uit twee maatschappijen kiezen. Van de eene maatschappij zijn er vorig jaar in twee maanden tijd drie vliegtuigen neergestord. De andere maatschappij is ruim 70 dollar duurder. Ja kies je dan voor het geld of voor je veiligheid?

4/9/06 22:32

 
Blogger Linda said...

Voor het geld natuurlijk....dat snap je ook wel!

4/9/06 22:32

 
Anonymous Anoniem said...

hi lin,

echt gaaf om weer eens te kijke wat jij allemaal meemaakt! tzet mij iig weer effe stil in de luxe van het westerse leven. ik vin het echt mooi wat voor werk God door jou en de anderen van mercy ships doet. Echt super cool!
trouwens kheb gisteren meneer meijerink uit middelharnis gesproken (is vader van een vriend van mij) (zegt de naam je iets?) hij was eind vorig jaar op de anastasis en hij kende jou iig wel, dus ik heb ff over je geroddeld ;-) nee hoor geintje maar we hadde twel ff over het werk van mercy ships en over hoe het feit dat jij daar zit mij meer een idee geeft hoe het er daar aan toe gaat. hij vond het echt leuk om te horen hoe het nu met je gaat! kheb m jou blogspotadres doorgegeve dus misschien dat je ook van hem nog wel een berichtje vind? Maar goed ik wil je veel sterkte suc6 en Gods zegen wensen bij wat je doet!
groetjes Paola

5/9/06 22:59

 
Blogger Linda said...

Natuurlijk ken ik mijnheer meijerink! Voor mij wel beter bekend als Gerrit van de uitslaapkamer (daar werkte hij).
En Hetty om je grust te stellen: Ik heb de duurdere genomen hoor. Ik ga liever voor safe voor zover als mogelijk, want ik ga nu met een maatschappij uit ghambia. Die andere was uit Nigeria. Kinkt allemaal net even anders als KLM he

6/9/06 16:09

 

Een reactie posten

<< Home