van werken tot spelen en 11 maanden op de Anastasis
Inmiddels ben ik al weer een week terug vanuit SL en de stranden daar lijken inmiddels erg ver weg. Ik ben nog geen dag vrij geweest, maar volgend weekend ben ik vrij dus ga ik het er van nemen! Het plan is nl om een nachtje weg te blijven en ergens te slapen. Op die manier kunnen we iets van het land zien. Maar eerst nog even aan boord blijven, maar daar is ook genoeg te doen.
Allereerst heb ik eennieuwe collega in het lab, Susan uit Amerika, zei si in plaats van David, mijn Engelse collega. Susan is een erg aardig vrouw van rond de 50. Ik ben haar aan het inwerken, maar ze pakt het allemaal snel op dus dat is wel lekker, maar ik on haar natuurlijk nog niet dit weekend laten werken. volgend weekend mag ze er aan! Verder probeer ik tijd te maken om het rapport van SL te schrijven, maar dat schiet nog neit erg op. Misschien dat ik er vandaag wel even aan ga zitten. Het gaat veel sneller waneer er niemand om je heen is.
Ook al is esperance niet meer op de verpleegafdeling er zijn nog genoeg andere patienten. Ik heb nu niet speciaal iemand geaddopteerd, maar kijk gewoon wie er zin in heeft om een spelletje te doen. Ik heb nu een nieuw spelletje gevonden: memory. Eindelijk een spelletje waarbij ik kan winnen, want sommige patienten zijn niet erg gewend om hun korte geheugen te gebruiken. Die van mij is niet erg goed vergeleken bij de meeste blanke mensen, maar erg goed vergeleken met sommige gekleurde mede-aardbewoners in Africa. Ze draaien rustig dezelfde kaartjes om welke ik ook net heb omgedraaid en herkennen ze dan niet. Maar waneer ik het met jongere patienten speel gaat het een stuk beter. En we spelen niet met te veel kaartjes (vind ik ook wel zo handig).
Ik denk dat ik nu maar naar de afdeling ga om een spelletje te spelen. Ik ben gisteren niet geweest en ja dan vragen ze waar ik was. Oei geen tijd kennen ze daar niet, want ze hebben neit veel te doen daar op de afdeling, maar wij gelukkig wel dus kan ik niet altijd ieder dag gaan.
Ik wens iedereen een goed weekend en tot op de blog. Jullie hebben gezien dat ik al handschriften leer kennen op de blog die van Hetty en Marc. Dat krijg je na 11 maanden bloggen. Ik ben vandaag precies 11 maanden aan boord van de Anastasis en nog maar 19 te gaan (snif snif)
2 Comments:
Ik bedoel nog 19 dagen en niet maanden! soory voor de onoplettendheid van mij. Gelukkig is mijn broeder Maurits schrep vanmorgen
30/9/06 12:39
Hey!
Ja! scherpe maurits!
Is je haar inmiddels tot halverwege je rug gegroeid? ;-)
Leuk je verhalen te lezen, ik heb de plaatjes die je woorden vormen in mijn hoofd zitten.
Nog 17 dagen en dan terug in het land van kaas, melk en nuchterheid...
Ik wens je goede laatste weken toe!
Groet, Elisabeth
2/10/06 10:48
Een reactie posten
<< Home