Linda Weer in Liberia

Zelf kan ik nog niet op mijn blog dus ik hoop dat Ton weer zo goed is om me uit te helpen. (je ziet, niets veranderd afgelopen jaar)

Nu dus even tijd voor een langer bericht.

Ik ben dus veilig aangekomen in Liberia na een dag reizen. Het was al bijna donker toen we weggingen bij het vliegveld, maar heb wel iets van het land kunnen zien. Wat me vooral opvalt is dat er meer licht is. Nou gewoon meer generators in huizen dat gaat de goede kant op dus.

Bij aankomst wel gek dat er nu de Africa Mercy is en niet meer de Anastasis. Ik hoef mijn hut maar met een andere vrouw te delen dat valt mee dus, maar het is erg veel lawaai van de motor en we moeten voor WC en douch de gang op, maar het kan erger!

Na aankomst heb ik direct de afdeling gecheckt maar ik hoefde nog niet aan het werk, maar de volgende morgen wel en hoe! Ik heb de hele dag lopen rennen en zoeken naar de spullen en plaastsen waar ik heen moest. Het geeft in iedergaval het gevoel dat ze me hier nodig hebben, maar een beetje minder mag ook wel.

Vanmorgen ben ik dat weer na ruim een jaar in het weeshuis geweest en ze herkende me nog en waren helemaal blij. Erg leuk om daar weer te zijn, maar wat me schokte is dat de meeste kinderen bijna niet gegroeid zijn. Ze zijn nog even klein en vooral mager. Ze bleken een hele tijd maar een maaltijd van rijst per dag te krijgen en daar kan je niet van groeien.

De laaste week op het schip is trouwens behoorlijk heftig geweest. Vorige week zaterdag is er een 21 jarige Amerikaan, die in het tandartsen team werkte, verdronken tijdens het zwemmen. Hij is in een stroming terecht gekomen en kon er niet uitkomen. Zijn kist is met het vliegtuig waarmee ik aankwam naar Brussel en dan verder naar huis gevlogen. Behoorlijk confronterend wel voor iedereen hier.

Ik ga de volgende keer weer verder, want ik kan wel blijven schrijven.

Bedankt voor alle reacties al