Hier was ik weer

Hallo lieve mensen,
Even tijd voor een bericht. Ik vergeet jullie niet hoor, maar het is gewoon super druk. Gisteren ook meer dan 12 uur gewerkt en dan komt er van schrijven niet echt veel.
Ik heb wel veel te vertellen hoor.
Afgelopen zaterdag ben ik na een jaar weer in het gehandicaptenhuis geweest en sommige herkende me nog! Ze roepen nog steeds naar iedereen Liena dus toen ik me aan de Mecy Shippers voorstelde die daar nu iedere week heen gaan en vertelde dat ik wel vaker was geweest zeiden ze: Ohh ben jij Liena?!
Wel grappig moet ik zeggen, maar wat nog mooier was, was dat het goed met ze gaat.

Zondag ben ik eerst naar de kerk geweest en daarna naar een oude patiënt, Marry gefietst. Ze wist niet dat we zouden komen en was dus erg verrast. Leuk om haar weer te zien, maar ik voelde me behoorlijk bekeken. Werkelijk de hele buurt was uitgelopen om ons te zien en ze stonden ons in een kring aan te gapen. De ouderen gingen al snel weer weg en bekeken het van een afstandje,maar de kinderen bleven kijken en de kleintjes duwde ze naar ons toe, maar die waren doodsbang voor ‘white man’.

Maandag was ik ook nog vrij en ben toen met een paar verpleegkundigen en een arts in een lokaal ziekenhuis wezen kijken. We hadden gehoord dat ze daar nu ook VVF-operaties (de urine lekkende vrouwen) doen en dat wilden we natuurlijk even checken.
Natuurlijk hoopte ik het lab even te zien en ik was verbaasd, want ze hadden hetzelfde chemie apparaat als op het schip en ook een Beckman Coulter (voor de kenners) voor de Hematologie! Hieraan zie je dat het land aan het opkrabbelen is, wat vorig jaar waren die machines er nog niet. Zie foto’s
’s middags ben ik met Mirjam en Gea (Nederlanders) en een dayworker naar 2 scholen geweest om het schoolgeld te betalen. Iemand sponsort via Mirjam deze familie door voor alle 5 de kinderen het schoolgeld te betalen. Toen we bij de eerste school kwamen en de directeur hoorde dat we verpleegkundige waren(Mirjam en Gea), werden we direct naar een schoollokaal meegenomen om de studenten aan te moedigen vooral dor te gaan. We stonden opeens voor een klas van ruim 3 man (en vrouw) met de leeftijd van 20 – 50 en die netjes voor ons opstond en in koor zei: Good afternoon, how are you today?
Na wat verteld te hebben werden we naar het volgende lokaal gebracht en daar begon het weer opnieuw. We hebben die dat heel wat heen en weer gereden en dan op de wegen hier, ik was ’s avonds echt helemaal gesloopt.

Dinsdag mocht ik dus weer aan het werk er was een kleine screening met ongeveer 50 vrouwen die voor de VVF-operaties komen. Helaas gebruiken we het reagens voor hematologie sneller als verwacht en kunnen we geen bloedcellen meer tellen. Het reagens komt pas vrijdag of maandag binnen. In Ned kan je gewoon even een nader ziekenhuis bellen, maar hier moet het uit Amerika komen en tja dat duurt even. We kunnen alleen hemoglobine doen en de witte bloedcellen en bloedplaatjes met de hand en de artsen maken er niet eens een probleem van! In Nederland zouden ze wel anders reageren.

Soms moet je echt lachen om hoe de Afrikanen zich uitdrukken. Zo was ik gisteren bij een ceremonie voor VVF –vrouwen. (Ze krijgen nieuw kleren(Afrikaanse natuurlijk), oorbellen, ketting en worden opgemaakt. Er is dan een viering met vooral veel zingen en getuigenissen). De vrouwen krijgen de tijd dat ze aan boord zijn les in o.a. hygiëne, maar ook in andere dingen..het zit namelijk zo dat de vrouwen na de operatie minstens 3 maanden lang geen sex hebben, anders gaat het van binnen weer kapot, maar aan tijd houden vinden ze hier een beetje moeilijk dus zeggen wij de tijd een beetje ruim: 6 maanden dan hoop je maar dat ze de 3 maanden redden. Wanneer ze het daarover hebben, gebruiken ze niet het woord sex of gemeenschap. Hier noemen ze dat: ‘pappa mama business’.
Herhaling is de kracht dus aan het eind van de ceremonie word nog een keer gevraag:
Hoe lang geen ‘pappa mama business’? dan antwoorden ze ik koor: 6 maanden
En dan gaat degene die ze lees geeft door: Denk er om geen ‘pappa mama business’ en ook niet small small! (het woord voor een klein beetje), want als de mannen zegen small small dan doen ze big! Small small kunnen de mannen niet!
De vrouwen allemaal gniffelen en de niet Afrikaanse vrouwen natuurlijk ook.

Een lang verhaal, maar ik stop er mee. Als laatste nog 1 tip om een kind te troosten(sorry de tip is alleen vroor vrouwen): wanneer een kind huilt ook al is het je kleindochter of een kind van anderen: laat ze gewoon even lekker zuigen aan jou borst als zoethoudertje. Het werkt erg goed heb ik gezien! Ik hoor graag jullie ervaringen vrouwen!