tijd voor een berichtje

Echt vies al die poep!!!!

Internet is schaars dus nu ik het heb zal ik er ook gebruik van maken ook! Er is zoveel de mailen dat ik niet weet waar te beginnen. Bij vandaag dan maar! Een paar uur geleden is Sunita, onze begeleider van het LUMC vertrokken. We staan er dus met z’n tweeën voor of het kan beginnen! Het is maar hoe je het bekijkt. Sunita spreekt Hindi, de lokale taal hier dus we zullen haar ook (buiten de gezelligheid om) ook missen om te vertalen. Zeker op staat was het heel handig, maar ook op het lab om grapjes te vertalen. We hebben nu niet meer door waneer ze over ons praten. Al moet ik zeggen dan staan we gelijk, want zij horen ook niet wat we over de andere zeggen. We hebben ze allemaal andere, Nederlandse namen gegeven zoals Bas, Harry, Marjan etc. Niet om te roddelen hoor, maar dan vangen ze niet hun naam op wanneer we het over hun hebben. Vanmorgen hadden we nog een afscheidsfeestje voor Sunita. Iedereen is er dan helemaal vol van, maar bij denken aan het eind van wat het feestje bleek te zijn: wanneer begint het? Vandaag kregen we allemaal een paar chipjes en een zoet koekje en met z’n allen een fles cola. Dat eet je in stilte op en toen kreeg Sunita nog een afschuwelijk lelijke vaas waar je natuurlijk heel blij mee moet zijn. Pas hadden we ook zo’n feestje omdat er iemand getrouwd was. Achteraf vroegen ze: leuk feestje he? Dan kan je niet anders als ja zeggen natuurlijk! Als ze dat al leuk vinden zijn ze dus echt veilig gewent. Deze week hebben Nootje en ik ook kleren laten maken. Er kwam gewoon een man die stoffen verkoopt op het lab en onder werktijd werd er uitgebreid de tijd genomen om een goede stof voor ons te kiezen. Ook de mannen hebben duidelijk een mening. Toen wist een andere collega nog wel een klerenmaker en die kwam vervolgens ook op het lab om onze maten te meten. De volgende dag paste het natuurlijk niet, maar na 2 keer laten verstellen van het vanmorgen dan eindelijk goed. Met deze dingen zijn ze dan de hele dag druk en praten er over. Tja wat moet je anders wanneer je maar werk voor een uur per dag hebt.
Zo is het wel weer genoeg voor jullie anders krijgen jullie nog een cultureshock bij het lezen of zijn jullie maandag op het werk ook niet meer vooruit te branden. Wanneer de cultuur hier over willen nemen hoort er natuurlijk ook bij dat je gaat staan wanneer je baas binnenkomt! Dat doen ze hier echt! Wij doen er net aan mee hoor. Ze blijven zelfs op de gang stilstaan wanneer er een van de bazen langskomt. Om maar zo onzichtbaar mogelijk te zijn. Ik wist niet wat ik zag de eerste keer! De ‘bazen’ onder jullie vinden het vast mooi, maar jullie kunnen lang wachten op zulk gedrag in Nederland!

De helft van de mensen van het labfeestje (en dus ook de helft met wie we de fles Cola moeten delen) links in blauw is de grote baas die we Cruella noemen en rechts naast Noortje onze baas die we Harry noemen.
Hier Sunita die echt super blij is met de mooie vaas!