Mien vuuten doen zo'n zeer

Dit was een kop van het Ierland verslag na een week lang wandelen (had jij toen toch geschreven Hetty), maar ook de kop voor vandaag...
Weer even tijd voor een berichtje, want ik heb nu toch even alle tijd. Ik zit met mijn voeten in een bak water met een desinfecterend middel. Hoe dat komt? Eerst maar het verhaal wat er aan vooraf ging.
Aan de andere kant van Monrovia woont een Nederlandse vrouw die sinds een half jaar met een Liberiaan getrouwd is. Zij is daar actief in het kerkenwerk en de zondagsschool had vandaag hun kerstfeest. De Nederlande vrouw had ook Mercy Shippers uitgenodigd en we konden ook voor 5 dollar blijven eten. Het geld was dan voor de school. We zijn met zo’n 40 Mercy Shippers, waaronder veel Nederlanders, er heen gegaan en het kerstfeest mee beleefd. Er waren wel kaarsjes, kerstliederen, gedichtjes op zeggen en mooie kleren, maar het was niet donker en koud. We zaten buiten in de schaduw van de bomen te kijken en mee te zingen. Ook deden de kinderen nog een stukje drama waarin ze het hele kerstevangelie speelden. Erg leuk. Hierna konden we nog even zwemmen voor we gingen eten. Ik ben dan dus eindelijk op het strand geweest! Er zijn daar echt hele hoge golven. Waneer je gewoon in het water staat tot je middel, komen er soms golven die helemaal over je heen gaan en je mee sleuren, echt gaaf. Wat iets minder gaaf is, was dat er ook zeeegels in het water bleken te zitten. Niemand had er last van en ik dacht dan ook eerst dat ik een scherpe steen raakte, hierna op een scherpte steen trapte, maar de derde keer voelde ik wel heel duidelijk stekels! Ik maar uit het water en de schade bekeken. Onder mijn ene voet zaten maar een paar puntjes van stekels en onder de andere voet een stuk of drie, maar bovenop mijn voet bij mijn tenen zaten er zo’n 15 van verschillende maten en het begon toch wel pijn te doen. Na mijn voeten een beetje schoon gemaakt te hebben ben ik met een naald aan de gang gegaan om de stekels er uit te peuteren. Gelukkig heeft Elianne (zie eerdere foto’s) mij er mee geholpen. Ze is verpleegkundige en volgens mij vond ze het nog leuk ook om mij te pijnigen. De meeste kleine stekels zijn er uit, maar nog niet alle groten. Dit is dus de reden dat ik nu met mijn voeten in een bak met water zit. Het gaat hier allemaal wat sneller ontsteken dan in Nederland en ontstekingen willen we natuurlijk niet hebben. We zullen zien hoe het gaat aflopen. Tot zover weer mijn spannende verhalen.
Vergeet ik bijna nog een belangrijk nieuwtje: Het pool op het Pooldeck is open. Zwembad kan ik het niet noemen daar is het te klein voor, maar het is wel heerlijk om af te koelen. Het heeft meer dan een week geduurd om hem te vullen, maar ze hebben alle kleine beetjes water die over waren in het zwembad laten lopen. Echt lekker hoor om even het water in te duiken. Zeker met de kerst volgende week voor de deur. Ik zal aan jullie denken wanneer ik een duik in het lekker warme water neem!