op naar de rimboe!

Weer tijd voor bericht uit het zuiden, want er is weer wat te melden. Leuk om jullie reacties te lezen. Goed idee Vincent om een stelling te deponeren, maar weet jij er een? Die van Maurits zijn altijd van die onmogelijke stellingen.
Ik had het over Mennonieten en niet over Amish, want die laatste zijn bij mijn weten niet op het schip. Het is voor ons niet een heel groot verschil, maar voor hun wel.
Maar nu het verhaal van gisteren. Ik ben er dus met een groepje opuit getrokken. John had georganiseerd en een Liberiaan was onze chauffeur. Ik heb ontdekt dat Liberia een super mooi land is. Ik had het al gehoord, maar nu ook gezien dat Liberia een prachtig land is.
Waneer je buiten de stad komt, zie je niet meer zo de gevolgen van de oorlog, waarschijnlijk omdat de natuur die opgeslokt heeft. Het is overal zo groen en er groeien prachtige planten. In een oud gammel busje hebben we eerst een uurtje gereden en zijn daar bij een klein dorpje aangegaan. Er was daar een jongen die ons wel een stukje wilde rondvaren in zijn kano. Wij dus met drie man tegelijk in een kano gemaakt van een boomstam. We werden een stuk de rivier op gevaren en toen weer terug. Wel even wennen aan het begin dat gewiebel. Dat is nog eens wat anders dan de stabiele kano’s in Holland. Natuurlijk was het hele dorp uitgelopen, dus die stonden allemaal te kijken en terwijl we stonden te wachten op een groepje dat op de rivier was. De kinderen vermaakte ons wel met liedjes zingen. Een paar meiden van een jaar of 12 hebben getracht mij te leren dansen. Ik zal er een foto van sturen, dan kunnen jullie beoordelen of het al wat is.
Na uitgezwaaid te zijn door het hele dorp zijn we vertrokken naar de grootste rubberplantage van de wereld, de Firestone-rubberplantage. Ik heb dus het begin gezien van het ontstaan van de autoband (was wat voor jou geweest Ome Johan, maar ik heb foto’s gemaakt). We hebben gezien van bossen vol bomen waarvan het rubber wordt afgetapt. Dan is het nog latex en lijkt het op dikke melk.
Na de plantage zijn we een rivier overgestoken met een 15 persoons kano naar een dorpje in de bush bush. John was hier al eerder met een vriend geweest en werd dan ook als een vriend onthaald door het dorpshoofd en de rest.
Ze hadden ons al blijkbaar al verwacht, want ze wilde ons direct een kind laten zien met een hazenlip uit een dorp verderop. We hebben foto’s gemaakt en laten die morgen aan een chirurg zien op het schip en dan kijken ze of er nog een plekje voor haar is. Ook lieten ze ons nog een jongen (+/- 5jr) zien waarbij zijn ene balzak heel erg groot was. Ze trokken zijn broek naar beneden en hij zette het op een krijsen, beledigd dat hij was. Daar hebben we maar geen foto van gemaakt, maar hopelijk kunnen we hem helpen. We zijn nog een stukje het bos ingetrokken naar een ander dorpje. Daar vonden we een man die een tuinstel van bamboe had gemaakt en het nu aan het lakken was. Het zag er echt super uit. Tot in de kleinste details was het afgewerkt. Hij had er een maand aan gewerkt en koste maar 60 dollar voor een tweezitter en drie eenzitters! Helaas kan het niet mee in het vliegveld en moesten we verder. Hier hebben we ook kokosnotenmelk gedronken. Echt lekker zeg! Er klom een jongen in de boom en die gooide er een paar naar beneden om ze vervolgens open te hakken en rond te delen. Maar het was weer tijd om te vertrekken met de 15 persons kano. Beide dorpen stond ons uit te zwaaien en Gods zegen toe te zingen. Echt geweldig. Ik heb er wel een foto van, maar helaas geen geluid. Ik zal snel naar Ton een paar foto’s mailen zodat jullie ook mee kunnen genieten.
Vandaag is het zondag en heb ik de pieper. Vanmorgen heb ik daarom de kerkdienst op de verpleegafdeling meegemaakt. Hoe ziek ze ook zijn, ze kunnen vaak niet anders dan met de muziek meebewegen en klappen. Ook hebben een paar vrouwen een getuigenis gegeven. Bijzondere momenten zulke diensten. Daarna ben ik op het lab aan het werk gegaan. Nu ik dit schrijf is het al weer bijna half 5 en heb toch weer bijna de hele dag gewerkt. Zo is et leven nu eenmaal van een analist. Had ik maar een vak moeten leren..
Gelukkig is de water-vooraad flink gegroeid en kunnen we voorlopig gewoon in Liberia blijven. Ze hebben zelfs de helft van het zwembad gevult! Waneer de rest komt weten ze nog niet, dus dat wordt nog even afwachten voor we een duik kunnen nemen.
Goede week allemaal en tot spreeks.