Weer een pluspunt voor de Ieren

Voordat ik aan mijn verhaal begin moet ik nog even het volgende kwijt: Dat lieftallige broertje van mij (Maurits voor diegene die dat niet wisten) is best een aardig jong (sorry man al bijna), maar geef hem een pen en papier en hij gaan onzin uitkramen. Zo ook over dat spandoek van de Ieren. Maar Maus ga lekker door, want glimlachen is goed voor ons!

Veel termen zijn met lesgeven inderdaad hetzelfde, maar dan de rest nog!
We konden van de week weer een paar dagen niet wassen, maar omdat de Ieren trouw blijven komen, kunnen we nog even genieten van de schone was. Wel nog een correctie Marc. Je had het over sokken! Wat zijn dat? Ik heb ze al bijna drie maanden niet gedragen? Hier leven we op sandalen en flip-flops.

Gelukkig zijn jullie reacties over de Ieren goed, want geen kwaad woord over ze! Ze hebben van de week een lijst gebracht met alle bloedgroepen van de mannen in hun kamp en dat zijn er toch wel zo’n 400. Waneer we dus nu een probleem hebben om een donor met een bepaalde bloedgroep te krijgen, kunnen we de Ieren bellen.

Deze week is er ook een vrouw uit Guinee (niet Ghana) op het schip gekomen. Ze heeft een grote tumor uit haar mond (net zoiets als Hawa dat meisje een paar maanden geleden, maar de tumor van deze vrouw is groter). Missionarissen hadden gehoord en hebben haar meegenomen. Ze zou eigenlijk al vorige maand komen, maar het dorpshoofd had gezegt dat de blanken haar op zouden eten en het resultaat was dat ze niet durfde. Deze vrouw komt uit de boes boes, dus ze weet ook niet beter.
Nu mocht ze wel van het dorpshoofd en hebben dus in enkele dagen naar het schip gereden. Daar aangekomen zou de vrouw wast blij geweest zijn, maar wat bleek…ze durfde niet de boot op. Ze had nog nooit zo’n grote boot gezien. Toen ze dan eindelijk binnen was en de trap af moets, durfde ze echt niet meer verder. Laten zien van foto’s van de afdeling en foto’s van mensen die beter gemaakt waren, hielpen allemaal niets. Een van de missionarissen spreekt wel haar stamtaal, maar dat was blijkbaar niet genoeg om haar over te helen. Toen is er iemand van het schip Monrovia in gegaan en daar op staat proberen iemand te vinden en dat lukte. Die man wist verder niet veel van Mercy Ship, maar wilde wel meekomen. Uiteindelijk is de vrouw beneden gekomen, maar alles is erg lastig om duidelijk te maken en alles is erg eng. De CT-scan moest onder narcose gebeuren, want ze durfde niet. Maar het was ijzer smeden wanneer het heet is, dus ze is vandaag geopereerd en haar tumor die in 20 jaar is gegroeid, is verwijderd. Ik ben benieuwt of ze nog zo bang is, of dat ze nu meer vertrouwen in de rare witte mensen heeft gekregen.

Ik ben deze week al een keer (en straks na het eten ook) bij het weeshuis geweest waar ik vorige week zaterdag ook was om te spelen met de meiden. We gaan dan net na het eten en zijn om 7 uur weer terug voor het donker is. Maar even een uurtje, maar wel leuk en dat vinden zij ook wel. De jongens gaan voetballen met Gert Jan, een Nederlander, en ik (en wie er nog meer meegaan) gaan spelen met de meiden.
Vanmorgen ben ik ook nog druk bezig geweest met schuren van kastjes voor het gehandicaptenhuis. We willen een soort snoezelhoek maken waar ze kunnen liggen en spelen. In Nederland zie je dat ook veel voor gehandicapten.

Ik ga snel dit verhaal versturen, want het is bijna etenstijd en net deed internet het niet, maar nu weer wel zie ik

Goed weekend iedereen en tot spreeks
PS: Nu ik dit post is het inmiddels al weer later (internet was erg sloom dus gee tijd genoeg) en ben ik al in het weeshuis geweest. Vier op een rij proberen aan te leren, maar dat viel niet helemaal mee, maar wel leuk