Tot een volgende trip ben ik weer gewoon in Woerden op het vertouwde adres

zaterdag 12 november 2005

Weekend !

Hallo allemaal
Ik blijf aan het schrijven op mijn weblog, maar is hier dan ook telkens wat te beleven.
Ik weet niet op het bij jullie in de kranten heeft gestaan of op TV is geweest, maar de laatste dagen waren weer de verkiezingen. Om die reden mogen we al ruim een week niet van de kade af. De mensen die aankomen op het vliegveld worden door de UN begeleid van de week was er ook een groep die niet naar de boor kon, dus een nacht ergens anders moesten slapen. De laatste dagen komt de uitslag van de verkiezingen bidden. De vrouw die zich verkiesbaar heeft gesteld, gaat waarschijnlijk winnen. De meeste opgeleide mensen stemmen voor haar, omdat zij ervaring heeft in de politiek ook is ze christen en hopelijk niet zo corrupt als de vorige president, maar dat ben je al snel. De andere kandidaat, de voetballer is erg populair vooral onder de arme mensen. Hij is hun grote voorbeeld, want hij opgeklommen van een jongen uit de sloppenwijk tot een internationale voetballen die ook bij AC-Milan (of zo’n andere grote club) heeft gevoetbald. Hier in Monrovia zijn er veel mensen die gaan voor de voetballer. De vertalers hier op het schip hebben meestal wel op de vrouw gestamd, blijkbaar zijn zij hoger opgeleid.
Overdag ziet het op de kade en sommige delen van het schip letterlijk zwart van de mensen. Overdag werken er in totaal zo’n 100 dagwerkers. Zij helpen met vertalen, werken op het dek en in het ruim en er werkt er zelfs een op het pathologie lab. Zij hebben waak wel een opleiding, die jongen op het pathologie lad geeft ook les op een school. Op deze manier hebben al deze mensen voor 8 maanden werk. Wij zijn hier dus ook goed voor de werkvoorziening, want 80% is hier werkeloos.
Gisteravond heb ik gezien dat we hier wel veilig zitten. We zijn bij de UN geweest voor een potje volleybal. Waneer je de kade af gaat zitten ze om de hoek. Dit is een gedeelte waar alleen wij en de UN mag komen. Zij hebben daar vele tanks staan en er zijn genoeg mannen om ons te verdedigen. Nog geen gekke plek waar wij zitten heb ik ontdekt. De UN mannen komen uit Pakistan en volgens mij nog een lang, maar zijn erg aardig. Na het volleyballen nog even snel hardgelopen, aar toen begon het te regenen. Wanneer het hier regent, dan komt het ook met bakken uit de hemel, dus dat was snel naar binnen rennen.
O ja, ik zou nog over de Amerikanen schrijven. Dat zal ik eerst doen voor ik weer een erg lang stuk heb. Ik Amerikanen zijn erg aardig dat moet ik voorop stellen, maar de hebben bepaald eigenschappen:
Ze geven bijna nooit handen, maar geven knuffels
Ze vinden iets great wanneer ik vind dat iets wel ging
Ze vinden iets amezing waneer ik iets wel leuk of grappig vind (ze zegen het dan op een overdreven manier)
Ze bidden nooit met gevouwen handen, maar laten hun handen net waar ze op dat moment zijn.
Ze zeggen geen eet smakelijk ze vinden het maar gek als wij dat doen. Goede bekomst is er dan ook niet bij.
Waneer je niest, zeggen ze geen gezondheid of zo iets dergelijks
Ze zitten graag aan elkaar volgens mij. Ik bedoel hier niet verkeerds mee hoor, maar als ze praten dat raken ze graag je schouder of je arm aan.
Jullie zien verschillen, maar wel leuk om te zien. Met humor is het ook wel eens lastig. Gisteren kon ik bijvoorbeeld iets niet vinden, maar ik moest net iets beter kijken, want Coleen zag het wel direct. In Nederland zou je zeggen: sorry ik zat met mijn neus te kijken, maar daar sneppen ze hier niet van.
Vandaag moet ik ook werken, maar het is niet zo druk. Ik heb vanmorgen wat gedaan en heb voor de rest van de dag de pieper bij me voor als ze me nodig hebben. Ik kan dus niet van het schip al, maar volgens mij mag niemand dat vandaag. Morgen hoop ik wel, want ik wil eigenlijk naar de kerk in de stad als dat gaat lukken.
De foto’s die Ton heeft geplaatst (bedankt weer Ton), zijn van het schip en de foto van het meisje met de tumor is deze week met succes geopereerd. Dit was het meisje waar we bloed voornodig hadden en ik de donor geprikt heb, waar ik in mijn vorige verhaal over schreef. Ik hoop dat je gegeten had toen je de foto zag. Het meisje maakt het goed. Ze heeft nog weel pijn en er zijn nog meerdere operaties nodig, omdat ze aan een kant boven geen kaak meer heeft.
Ik wens jullie allemaal een goed weekend en tot mails of blogspot.
Groetjes Linda

PS: Ik hoorde trouwens net via de luidsprekers dat het buiten redelijk rustig is, dus een grote groep kan met auto’s naar het strand. En weer met z’n allen terug komen. Ik heb gehoord dat het strand er echt ongelofelijk mooi uit ziet, dus ben benieuwd. Ik moet werken dus het moet nog even wachten.

2 Comments:

Blogger Linda said...

Ik vergat nog wat te vragen, maar had hem al verstuurd.
Zouden jullie bidden (voor diegene die bidden) voor de veiligheid voor wij als bemanning en voor het land, maar dat deden jullie misschien al
Alvast bedankt,
Linda

12/11/05 12:15

 
Blogger Unknown said...

He Linda,

leuk om te horen dat er ook in Liberia wordt gevolleybalt. Dat zouden meer mensen moeten doen. Zelfs Emma is al in training!
Geniet lekker van het strand. Aan de foto's te zien kan het daar erg mooi zijn!

Ton

12/11/05 12:48

 

Een reactie posten

<< Home