Weekend 2

Bedankt voor jullie reacties weer. Leuk om te lezen. Ik zal snel een foto van mij mailen voor Benji, Heidi. Dat meisje had inderdaad een tumor bij haar mond. Ze kon met moeite eten, drinken en praten. Ze was dan ook erg mager en klein. Toen ze de eerste keer een spiegel in handen kreeg, begon ze helamaal te stralen en te zingen. De verpleegster vroeg wat ze nu zong en dat was: Thank God. Thank God fot this beautiful face! Geweldig toch zo’n meisje. De mensen zijn hier heel religieus en zien ziektes als straf van God en bij genezing danken ze God. Dat doen alle mensen of dat nu de Christelijke God, Allah of een natuurgod is.

Ik kan het niet laten om weer even een berichtje te plaatsen, want wat ik vandaag heb meegemaakt moet ik toch even kwijt aan jullie het was echt een bijzondere dag! Allereerst was het mijn eerste vrije dag sinds ik hier twee weken geleden ben gekomen, dus een feestje waard. Ten tweede was het een bijzondere dag, omdat ik hier naar de kerk ben geweest en dat is hier een waar feest!
We mochten vandaag van het schip af als we maar in groepjes gingen. Er is hier op iedere hoek van de straat zo ongeveer een kerk en een moskee. Wij hebben maar voor een kerk gekozen.
De dienst begon om 11 uur en we vertrokken met een groepje te voet een uur of half 11, een half uurtje lopen dus. In plaats dat we ons tempo aanpassen aan de omgeving, hebben we behoorlijk hard gelopen, dus kwamen zwaar bezweet aan. En met zwaar bezweet bedoel ik ook echt bezweet. De staaltjes liepen van je hoofd, je armen en je benen af en je kleren waren kleddernat (het zweten na het hardlopen vrijdag was er niets bij), maar het was niet echt een kerkdienst om het zweet op te laten drogen. De kerk was nogal anders als in Wilnis, al zijn daar de kerkdiensten ook zeker goed. In Wilnis is de inhoud erg belangrijk. Hier kon ik de inhoud bijna niet volgen, dus moest ik het met de rest doen. Er was een groot koor van ongeveer 30 mannen en vrouwen, die konden zingen en zwingen als de beste. Ze hadden allemaal lange jurken aan. De mannen hadden daaronder ook nog nette lange broeken aan en een bloes met lange mouwen en een stropdas. En dan te bedenken dat wij de hele kerkdienst al bleven zweten. Iedereen in de kerk had zich in hun mooiste kleding gestoken. De meest geleurde gewaden waren te zien. De dienst begon toen het koor al zingend en zwingend binnen kwam. Ze zongen met een keyboard en een soort trommels/drumstel. Als er maar iets van ritme in kwam begonnen de mensen te bewegen te klappen en te dansen soms de bank gewoon uit, omdat er tussen de banken niet vele plaats was. Het ging er allemaal bijzonder aan toe heel uitbundig, maar heel erg eerbiedig. De collecte was ook een hele nieuwe ervaring. In Wilnis zijn we gewent dat de collecte zakken rond gaan en dat je er wat in kan stoppen om hem vervolgens weer door te geven. Hier werd er een mand voor in de kerk neergezet. Vervolgens stond iedereen op en rij voor rij zong, klapte en swingde de bank uit naar achteren om vervolgens door het middenpad weer naar voren te komen en geld in de mand te doen en weer te swingen naar je plaats. Toen we net weer zaten, werden er nog eens drie manden neergezet en begon alles weer opnieuw. Dit is denk ik wat er bedoeld wordt met: met vreugde je gave geven. Hierna zijn er verschillenden stukjes uit de bijbel gelezen en twee sprekers hielden een korte toespraak, maar van het Liberiaanse engels is erg weinig te maken. Tussen door nog veel gezongen. Ook nog een moment dat er mensen geld gaven aan de dirigent van het koor en over de koorleden uitstrooide. Waarvoor dat was weet ik niet, maar misschien kom ik daar een volgende keer achter. De kerkdienst eindigde met een lied, waarbij het koor en de voorganger in het gangpad eindigden. Iedereen gaf elkaar een hand en wenste elkaar Gods zegen. Natuurlijk wilden iedereen de Mercy Shipper een hand geven. Na ruim drie uur stonden we weer buiten. Nog net zo zweterig als we binnen kwamen, maar wel met een bijzondere kerkdienst.
Met het naar de kerk lopen en weer terug maakten we het echte Liberiaanse leven mee. Ik weet nu hoe koningin Beatrix zich moet voelen als ze op bezoek is in een stad met koninginnendag. Iedereen zwaaide naar ons en zij ons gedag, dus wij naar iedereen terug zwaaien, vriendelijk lachen en gedag zeggen. Een bijzonder ervaring, want het gebeurt me niet zo vaak dat ik in Nederland op staat loop en zo populair ben.
Vanmiddag nog even lekker op het dek gezeten en vanavond een soort kerkdienst aan boord gehad. Al met al een supergoede zondag en ik ben weel helemaal bijgetankt om er van de week weer tegen aan te kunnen. Goede week allemaal. Goed je best doen op school en werk en tot spreeks.
Linda