Bericht vanuit Benin

De hoogste tijd voor een berichtje, want dat is al weer veel te lang geleden. Ik kreeg zelfs al naar mijn hoofd dat ik waarschijnlijk de hele dag in mijn heerlijke bed lig (bedankt Danielle!). Sorry voor deze blauwe ondersteping, maar dat krijg ik even niet weg.
Ik heb veel te vertellen, dus ga er lekker voor zitten
Afgelopen woendag was het kankerdag. Het was dus de bedoeling dat zoveel mogelijk mensen in het roze liepen. Hier een foto van een deel van de roze bemanning. Ik zit aan de linkerkant net achter de 2e en 3e vrouw die zitten op de voorste rij. Andere jaren deed ik ook graag mee, maar het zei mij niet zo heel veel. Maar nu mijn tante Hannie net 10 weken geleden op 53-jarige leeftijd aan kanker is overleden is het allmaal een stuk heftiger. Op zo'n dag moet je daar toch veel aan denken. Ik het het roze dus met trots gedragen als een dierbare heinnering aan mijn tante.

Een erg mooie ontmoeting is dat ik Esperance deze week nog even zag (ik schreef al eerder over haar). We hebben dus snel even een foto gemaakt. Ze ziet er echt heel goed uit. Goed om te zien

Hier even een foto om jullie te laten zien wat hier heel gewoon is. Rechts zien jullie een brommer met maar liefst 3 volwassenen en 2 kinderen en nog een heel groot kleed. Geen probleem hoor! Er zijn hier een stel Nederlandse ammateur radio mannen die hier gaan uitzenden. Je weet wel van die mannen die bepaalde frequenties hebben en dan kan iedereen van over de hele wereld contact met ze maken en dan krijgen ze daar een kaart van. De mensen die contact maken willen dan zoveel moglijk van die kaarte Mercy Ships.(zie http://www.benin2009.com/) Er was een plekje vrij in de auto dus kan ik mee om ze weg te brengen. Het was 80 km, maar zeker wel 2,5 rijden. Hierdoor kon ik wat van het land zien en dat zier er best mooi uit, de natuur dan

Een meisje in het huis waar we de mannen heen hebben gebracht. Lief he. Practige omgeving aan de zee.

Het uitzicht vanuit het huis. Jammer dat ik niet langer blijf anders was ik welkom voor een weekend. Volgend weekend hoop ik al weer thuis te zijn.

Goed ik ga er mee stoppen, want het werk wacht. Vanmorgen nog naar de kerkdienst op de afdeling geweest. Whow wat een feest was dat weer. Praisen tot je rode en pijnlijke handen hebt, dat is wat ze hier doen!