Oud en nieuw

Inmiddels is het alweer 3 januari en heb ik mijn oud en nieuw belevenissen nog niet beschreven.
Ik ging dus met twee andere meiden naar Kakata, een plaats 1,5 uur hier vandaan. Het plan was om met de taxi te gaan, dus we stonden klaar om een taxi te vinden, maar omdat we met z’n drieen waren viel dat eerst niet mee, maar een paar jongens hebben ons geholpen. Waneer er een taxie aankomt, rent iedereen er aar toe en waren wij te laat. Nu reden de jongens. Na een taxie afgeslagen te hebben, leek meer een pooier dan een taxichauffeur (hij had een prachtige auto met geblindeerde ramen en leren stoel en allen taxi’s zijn hier oud en gammel) Wij dus in de taxie naar Kakata. Na verschillende bijna-doodservaringen door het rijgedrag van de chauffeurs kwamen we aan in Kakata. Nog wel het vermelden waard is het ‘grote’ compliment dat ik van te taxi chauffeur kreeg. Hij vond mij een: fat women! Hier is dat een groot compliment en we konden het niet wijsmaken dat het in Nederland een grove belediging is om dat tegen een vrouw te zeggen. Hier is hoe dikker hoe beter, want waneer je dik bent, heb je genoeg te eten. Het is een status symbool. Geen commentaar hier verder op graag, ligt gevoelig.

Na een hartelijk welkom door Corine en haar zus (die er voor 2 weken was), konden we naar ruim 2 maanden weer genieten van een normaal huis met een bank en onze slaapkamer was zo groot dat we niet overal tegenaan stoten. Echt heerlijk en dan ook ramen die open staan. Wel zonder airco en stromend water, maar dat maakte niet heel veel uit. In de keuken en in de douche staan bakken met water om de WC door te spoelen en je te wassen.
Corine werkt hier als enige westerling voor ZOA en werkt met Liberianen. Zij bewaken ook haar huis, we waren dus veilig daar.
Op oudejaarsavond naar de kerk gaan was ik wel gewend, maar het was hier toch even anders. De kerk begon 8 uur, maar wij waren er 9 uur en toen was het net begonnen. De kerk was een hut die bestond uit bamboestokken en zeil als dak. De kerk duurde tot een uur of een! Een beter begin van het jaar is er dus niet te bedenken. In Nederland zou iedereen al lang weggelopen zijn, maar hier bleven ook gewoon de kleine kinderen in de kerk. In die uren hebben we veel gezongen, gedanst en nog wat gegeten en gedronken. Hierna hebben we in het huis nog wat gedronken. Ook kwamen er Liberianen langs, waaronder ook de pastor van de kerk. Hij had die avond de dienst geleid en moest dat ook de volgende morgen doen, maar eerst was hij nog onze bewaker die nacht. Hij had het koud denk ik want hij had een geweldig dik ski-jack aan! Gekke Afrikanen soms.
Toen we dan eindelijk rond een uur of 4 in bed lagen, hoorden we een van de vele andere kerken in het dorp nog vrolijk zingen en dansen. Die zijn tot een uurtje of 5 doorgegaan!

De volgende dag voor het eerst sinds maanden weer wakker geworden door de vogels, maar ook door kinderen die al heel vroeg op waren. Om een uur of 11 werden we gebeld dat de kerk ene uurtje later zou beginnen, terwijl ze de nacht ervoor nog wel verteleden dat we EXACT 11 uur zouden beginnen. Typisch Afrikaans.
Na de kerk en lunch heeft Corine en haar zus ons weer naar het schip gebracht en zat ons avontuur er op. Heerlijk om eens ene nachtje weg van de boot te zijn. Het was zeker een bijzonder oud en nieuw!

Nu is het harde leven weer begonnen van het 6 jagen per week werken. Is maar goed ook voor we lui zouden worden. Iemand had het over mijn mooie foto’s. Klopt, want ik maak van de gewone dagen niet veel foto’s. Zou een beetje saai voor jullie worden. Ton nog bedankt voor het opleuken van mijn weblog. Ziet er veel leuker uit.