Aangekomen!

Ik ben er hoor. Even een bericht om te Lten weten dat ik veilig ben aangekomen. Ik had wel behoorlijk vertaging, maar ben aangekomen. Ook de helicoptervlucht ging goed. Het was volgens mij een afgekeurde helicopter van het Rusische leger, maar hij werk te nog.
Ik vertel later wel meer, want de stroom gaat er bijna af
tot de volgende keer maar weer

Op weg naar Sierra Leone

OK mensen daar gaan we dan. Nog twee uurtjes en dan ga ik richting vliegveld en om een uur of 2 (jullie tijd 4 uur) ga ik vliegen. Denk aan me, duim voor me en bid voor me je weet het maar nooit met die vliegtuigen hier. Ik hoop snel wat van me te laten horen waneer daar tenminste internet is
Succes allemaal!
PS: Ik ga nu Esperance uitzwaaien ze gaat naar huis!! Goede timing

Verjaardag Esperance

Leuke foto he? Hij is gisteren gemaakt. Het zijn Esperance en ik. (Afrikanen kijken graag serieus op foto's dus geen lacht van Esperance). Het was gisteren haar verjaardag en ze is 31 geworden. We kwamen er pas in de middag achter, maar dat mocht de pret niet drukken. De balonnen kwamen tevoorschijn, er werden kaarten gemaakt alles om het een leuke verjaardag te maken. Ook kreeg ze kadotjes van sommige verpleegkundige: zoals een kaart, een pen, een reep chocolade en in de Coca Cola doos die je op de foto ziet, dit een blikje Cola, een Twix en een ijsje. In Africa is het niet de gewoonte om je kado's open te maken waar de gever bij zit, dus Esperance maakte de daas met het ijs ook nie topen. Na een half uurtje hadden de verpleegkundige toch zo iets dat ze het moets openmaken voor ales gesmolten was en dat vertelden we haar ook, maar nee hoor. Ze lachte erg vriendelijk, maar deed het niet. Toen we uit het zicht waren heeft ze het dan toch gedaan. Ik heb haar een paar foto's gegeven van haarzelf en van ons samen. Ik had ze in kleur uitgeprint en gesyld en natuurlijk heb ik haar domino gegeven. Ze had het eerst niet door, omdat ze het niet openmaakte. Een andere patient had et wel door en toen was Esperance helemaal blij, maar noch ging ze het niet openmaken. Echt ongelofelijk wat een zelfdicipline!

Ik ben nog niet aan het pakken, maar ga dat morgen doen. Vrijdagmorgen vertrek ik naar Serra Leone. Ik heb er vele zin in en benieuwd wat ik daar allemala ga zien en beleven. Ik hoop dat ik jullie op de hoogte kan houden al is het internet niet zo makkelijk als hier
Tot blogs maar weer!

Nog even een paar foto's

Samen met Agaath op de foto in de ward (de afdeling). Op de voorgrond zien jullie twee vertaalsters.
Whow ik ben zo blij ik heb vele geld....heel veel geld!!!!
Ik telde het net en het is meer dan 5,5 miljoen!!!!!
Afgelopen zaterdag zijn we met een groepje aan het eind van de middag naar het strand gegaan om daat de avond door te brengen met een kamvuurtje, worstjes , watermeloen, ananas ...etc

Op pad voor een visum en ticket

Ik wil jullie mijn belevenissen van afgelopen vrijdag, op pad voor mijn visum en paspoort, niet onthouden dus hier komt het verhaal.

O ja als eerste nog dat Ilne, de verpleegkundige met wie ik hoopte naat Sierre Leone te gaan, geen vrij kan krijgen dus ga ik alleen. Wel jammer, maar het is niet anders.

Gelukkig heeft Nathan (onze lokal man in Histologie) mij vrijdag geholpen anders was ik nu nog onderweg. Hij had donderdag al een formulier opgehaald bij de ambasade van Sierra Leone in Accra (45 min van de plaats Tema waar het schip is). Daar vertelde ze eerst dat het drie dagen zou duuren voor het visum klaar was en later dat, waneer we vrijdagmorgen vroeg zouden komen, we konden wachten op het visum. Wij dus vrijdag al om half 9 op de stoep bij de ambasade en toen vertelede ze ons dat het visum om 2 uur klaar was. Gelukkig kreeg Nathan het voor elkaar dat we konden wachten en na 1,5 uur konden we de deur uit met een visum.
Toen het ticket. We hadden de dag er voor een reservering gemaakt bij een reisburo in Tema (vlak bij het schip) om met Slok Air te vliegen, maar in de ambasade vertelde een man dat een straat verder het kantoor van Slok Air is en dat de tickets daar veel goedkoper zijn. Wij daarheen en het bleek goedkoper te zijn, maar niet zoveel als de man ons liet geloven. Toch hadden ze een speciale prijs die 30 dollar goedkoper was en waneer we vrijdag betaalde, dan hadden we een andere speciale prijs en totaal 70 dollar goedkoper. Het enige probleem was: het geld. Je kan hier alleen contant betalen voor je ticket. Mijn ticket koste ruim 500 dollar en aangezien de bank op het schip per week niet meer dan 50 dollar per persoon wil verstrekken door schaarste aan dollars, moest ik het dus met plaatselijk geld betalen: de cedies. Aangezien 1 dollar 10.000 cedies is, had ik 5.000.000 (ja inderdaad 5 miljoen) cedies nodig! Die had ik nog niet vrijdagmorgen, maar zou ze in de middag krijgen. Omdat 70 dollar niet niets is besloten we aan het eind van de middag terug naar Accra te gaan om daar het ticket te kopen. Toen we terug waren in Tema hebben we het reisburo nog een keertje gebeld of zij ook niet een speciale prijs hadden, maar dat hadden ze niet dus hebben we het ticket gecanseld en direct het Slok Air kantoor gebeld om daar het ticket te reserveren en gezegt dat we aan het eind van de middag zouden komen met het geld. Wij dachten dus dat we 70 dollar hadden verdiend, maar we zijn in Africa en daar gaat alles soms net even iets anders.
Om drie uur ik samen met Nathan en Agaath weer naar Accra terug (weer 45 rijden dus) naar het kantoor van Slok Air. Toen we er kwamen vertelde ze ons dat de vrouw van het reisbureau in Tema er een uurtje geleden was geweest en het ticktet voor mij heeft gekocht en het ticket dus al in Tema was en ze het geld graag vandaag wilde hebben (ze bleek ook al naar het schip gebeld te hebben toen we onderweg waren). Wij weer terug naat Tema en daar was inderdaad mijn ticket wat ik moets kopen en de prijs: de hoge prijs natuurlijk. Wij die hoge prijs betaald en toen we weg waren vroeg ik Nathan waarom hij niets over de prijs heeft gezegd (ze hadden me ten slotte 70 dollar door mijn neus geboord!!!). Hij vertelde dat dat geen zin heeft. Ze weten dat ik mijn ticket toch moet hebben en ik het nergens anders kan kopen, want het reisbureau en het kantoor van Slok Air speelden onder een hoedje. Waarschijnlijk hebben ze de buit gedeeld. We hadden haar alelen kunnen stoppen waneer ze nog in haar auto was, maar nu was het te laat. Tja ik heb mijn ticket dus, maar dit is dus echt Africa waar je dit zo kan doen. Soms is het goed om in Africa te zijn. Zo heb ik die avond Nathan en zijn vrouw als dank voor wat Nathan die dag voor mij heeft gedaan mee uit eten genomen bij de chinees (ook Agaath was mee). Ik had gehoopt van de winst te kunnen eten, maar die 5 dollar per persoon kon er nog wel af dacht ik. Nathan was tenslotte bijna de hela dag met mij op stap geweest, arme man. Nee hoor, hij zag het al seen eer om te doen. Echt bijzonder zo hulpvaarding sommige Aficanen zijn terwijl andere je het leven moeilijk maken...