Weet even geet titel te bedenken

Hallo Allemaal,
Goed te horen dat jullie mij toch een beetje missen. Ik jullie ook wel hoor, maar ik hoef nog niet iedere dag te huilen omdat ik julli ezo erg mis dus het valt nog best wel mee.
Ik begreep dat het dan eindelijk lente bij jullie begint te worden? Peter had het in iedergeval de lente in zijn bol. Tja hier is een ding zeker...het is de volgende dag warm! Ook al regent het nog wel eens toch is het lekker warm. Op het lab is waar 25 graden, wat erg koud is. Ik heb dan helemaal koude handen en voeten!

Ik heb eigenlijk niets spannends te melden. Wel was het bezoek van de 27 Liberianen een groot succes. Ze zijn er erg trots op dat ze op het schip geweest zijn. Leuk om de verhalen van hun achteraf te horen. Een oaar waren al een keer op het schip geweest en die hadden de andere wijs gemaakt dat ze hun mobiel uit moesten doen. waneer je telefoon af zou gaan waneer je op het schip was, zou er een groot alarm komen en het schip zinken. Toen er toch een telefoon afging en we niet zonken, verzon de man verder dat dat alleen niet bij een Nokia gebeurd.
Ook het eten vonden ze niet echt geweldig zeg maar niet te eten. Zoals wij aan dat Afrikaanse eten moeten wennen. Maar weggooien kon niet, want ze hielden elkaar in de gaten en ja kan natuurlijk niet voor elkaar onderdoen. De rondleiding was een toppertje. Toen we in onze samenkostzaal kwamen met de piano en muziekinstrumenten stonden er al snel een paar achter de trommels en drumstel en moets er natuurlijk gezongen worden. Ze zongen en dansten dat het een lieve lust was en ook de pastor (werkt als nachtwaker bij de ZOA, maar is ook pastor van een kerk) moets nog even een korte preek houden en voor Mercy Ships danken en toen kon de tour weer verder gaan. Dat gaat dan allemaal heel natuurlijk voor ze: natuurlijk ga je zingen en dansen waneer je muziekinstrumenten ziet. Wij als houterige Nederlanders natuurlijk ook een beetje meegedanst, maar zag er vast niet uit.

Verder gewoon het vaste schema an naar het weeshuis en gehandicaptenhuis. Bij het gehandicaptenhuis hebben ze nu rolstoelen te leen dus kunnen we er met hen op uit. volgens mij zijn ze al in geen jaren buiten de poort geweest. Zelf een meisje/vrouw die blind is en dus niets kan zien heeft de hele weg lopen lachten en genietend haar hoofd rondgedraaid om alle geluiden op te vangen. Na de rit waren ze zo moe dat sommige direct in slaap vielen.

Tot zover nu het woord weer aan jullie