Ik merkte dat ik in Wilnis woon nu, maar dat maakt niet uit ik denk dat mijn webmaster dat gedaan heeft (bedankt Ton voor al je werk!)
De afgelopen dagen kon ik niet op mijn blog komen, maar ik wilde toch nog even een bericht achterlaten om deze blog af te sluiten. Hierna gaat mijn leven weer gewoon zijn gangetje en kan ik jullie, warneer ik jullie zie, wel mijn spannende belevenissen vertellen.
Maar nu nog even terug naar Afrika.
De avond voor ik weg ging (vorige week donderdag) hadden een stel vrienden een afscheidsfeestje georganiseerd. Ze hadden een heerlijke cake gebakken (met een verschrikkelijke foto er op) en er een gezellig feestje van gemaakt. De avond eindigde dat Agaath en ik in het zwembad (met kleren en al) werden gegooid. Dezelfde foto die op de taart zat, hing de volgende dag overal in het schip met de tekst: ‘Goodbye Linda, We will miss you’ Dat zijn dan mijn vrienden! Het zal wel even wennen zijn om iedereen op het schip niet meer te zien. Met een groepje ga ik al een jaar om. Met andere misschien iets korter, maar je ziet elkaar iedere dag en vaak wel meerdere keren dan krijg je toch snel een band met elkaar.
Niet alleen de vrienden aan boord zal ik missen, maar ook de patiënten op de afdeling, het kleine lab, het leven in community (al heeft iedereen daar denk ik wel een haat/liefde verhouding mee), de Afrikaanse hitte, de mensen, het straatbeeld. Wat ik niet zal missen is de angsten die je moet uitstaan op de weg.
Het inburgeren is begonnen en het gaat behoorlijk goed. Ik spreek bijna geen engelse woorden meer tussen door. Wel mis ik af en toe een stukje zoals wanneer ik mensen in (in mijn ogen) gekke kleren zie lopen, blijkt dat de nieuwe mode te zijn en ook van muziek ben ik niet op de hoogte. Dankzij www.nu.nl ben ik gelukkig nog wel op de hoogte van het Nederlandse nieuws.
Doe ik iets geks of weet ik iets niet, zeg het gerust des te eerder ik weer ingeburgerd ben.
Tja en dan willen veel mensen weten wat ik ga doen. Das een goeie vraag, want dat weet ik ook nog niet precies. Eerst ga ik over een paar weken voor het komende half jaar weer in het Hofpoort in Woerden aan de slag. Van de zomer zou ik nog wel graag even naar Liberia gaan om het weeshuis te bezoeken en daarna week ik het nog niet. Alles is nog open…
Ik wil jullie bedanken voor het lezen van mijn blog. Ik hoop dat jullie in het lezen net zo veel plezier in hebben gehad als ik in het schrijven. Het voordeel is nu ook dat ik een mooi verslag heb en nu met reacties er al bij!
I hoop jullie te gaan zien.
Blijkbaar vind niet iedereen het erg dat ik weg ga. Dit zijn Ilne en Agaath
In het water gegooid, maar gelukkig kwam Agaath me reden!
Mijn laatste zondag: Naar de kerk met Nathan (lokal man in het lab)en zijn vrouw
