Nog een foto

Dit is het dagelijkse beeld waneer we uit het werk naar huis rijden

Foto's!!!

vissers
Maandag: was dag!
Aan het werk
Thomas, de labmen hier
Het lab
Deze vrouwen dansen omdat ze blij zijn dat ze 'droog' zijn (de operatie is gelukt). De krijgen mooie kleren aan om dat te vieren. Hierna gaan ze naar huis.

Weer terug op de Anastasis

Ik ben weer veilig aangekomen hoor op de Anastasis. Zonder al te veel angsten kon ik weer voet op Ghaneese bodem zetten. Ik zet later nog wel meer op de blog en foto's ,aar jullie moetne even geduld hebben.

Tja wat doe ik eigenlijk in SL?

Ik bedacht me dat ik nu maar eens meer moest vertellen van waar ik precies aan het werk ben. Ja op een lab natuurlijk, maar daar horen natuurlijk patiënten en zo bij.

(sorry kan dit niet vergroten) Bijna 2 jaar geleden is Mecy Ships een kliniek hier in Sierra Leone begonnen, de ‘Aberdeen Clinic’. In deze kliniek worden VVF-vrouwen geopereerd. Bekend woord? Ja want dat doen ze ook op het schip alleen daar is het 6 weken in een land en hier het hele jaar door. VVF-vrouwen zijn vrouwen die door een te zware bevalling een gat hebben tussen hun urineblaas en vagina. Hierdoor lekken ze altijd urine. In Nederland al niet fris, maar wij hebben nog onze tayna Lady (of hoe ze ook heten), maar hier dus niet. Deze vrouwen worden vaak uit het familie verstoten.

Hier in Sierra Leone kunnen deze vrouwen dus geopereerd worden. Er is een VVF-dokter die hier woont met zijn gezin. Deze vrouwen worden geopereerd en verblijven hierna nog minimaal 2 weken in het ziekenhuis, omdat ze een katheter hebben. De dag na de operatie zijn ze al op (zou in Ned heel wat langer zijn), want de lessen voor de vrouwen beginnen! De vrouwen krijgen drie keer per dag les. Het is natuurlijk niet verplicht, maar de vrouwen willen maar wat graag leren. Veel vrouwen kunnen niet lezen en schrijven dus leren ze het alfabet door het op te zeggen en met een werkboek wat wij in groep 3 zouden gebruiken om de letters te leren. Ze leren ook hun naam schrijven, wat voor de vrouwen erg bijzonder is. Verder krijgen ze les in hygiëne, tekenen en hand werken. Ze maken een kussen, borduren een doek om over het brood heen te leggen en maken kettingen en armbanden. De vrouwen zijn erg enthousiaste over hun vorderingen, want waneer je langsloopt moet je het resultaat zeker even bewonderen. Afgelopen vrijdag heb ik een paar vrouwen les gegeven in malaria. Dat ging spontaan, omdat ik met mijn boek buiten het lab liep en ze de plaatjes in het boek wilden zien. Ik vertelde dat we in ons bloed vechters hebben (wees de witte bloedcellen aan), we hebben dingen in ons bloed die het rood maken (rode bloedcellen) en dingen die er voor zorgen dat waneer we hun in de vinger prikken, het bloeden stopt (de bloedplaatjes) Hierna heb ik ze in het lab malaria laten zien. Ik weet niet of ze wisten wat ze zagen, maar ze deden alsof ze alles begrepen. Ik denk niet dat ze veel hebben begrepen, want de vrouwen spraken bijna geen engels en ik spreek geen creool!, maar dat moscht de pret niet drukken. Een vrouw deed alsof ze mijn gebaren verstond en vertaalde het naar de andere vrouwen. Ik hoop maar niet dat ik grote leugen de wereld heb ingebracht over vechten bloed en zo. De vonden het in ieder geval erg leuk de vrouwen. De verpleegkundige op de afdeling en in de operatiekamer zijn allemaal plaatselijke mensen. Alleen de chirurg dus niet en het hoofd van de verpleegsters. En ook de leidinggevende voor de voorraden en geld en zo zijn geen plaatselijke mensen.

Naast dit gedeelte is er ook nog een kliniek voor kinderen. De kinderen kunnen maandag, dinsdag en vrijdag op het spreekuur komen om zomaar eens te zeggen. De kinderen kunnen niet opgenomen worden en geopereerd dan worden ze doorgestuurd. Het is zeg maar een huisartsen kliniek voor kinderen, maar er kunnen direct labtesten worden gedaan en ze wachten voor de uitslag (dat mag ik deze weken dus doen). De dokter die dit doet is Sandra Lako, een Nederlandse arts. Ik weet niet hoeveel patiënten een arts in Nederland ziet, maar zeker niet zoveel als Sandra. Sommige dagen ziet ze over de 70 kinderen! Vol is vol, dus wie vroeg is, is het eerste aan de buurt. De kliniek gaat om kwart over 8 open en vaak zijn er dan al genoeg patiënten voor de dag dus kunnen er niet meer bij. Dit betekend vroeg komen. De eerste patiënten staan al rond 6 uur voor de deur. Van de 70 patiënten doen we voor rond de 25 patiënten labtesten. Het grote deel hiervan is malaria. Ik heb de afgelopen weken meer malaria gezien denk ik dan de 11 maanden hiervoor en wat voor! Met 1 blik in de microscoop zie je al dat het beeld vol is van malaria. Snel aan de pillen dus voor de patiënt. Waneer het te veel parasieten zijn en het kind te ziek is, worden ze opgenomen in een ander ziekenhuis.

Voor het lab betekend deze drie dagen in de week dus grote drukte. De afgelopen week was de lokale labtech er bij, maar morgen mag ik het alleen doen. Ik ben benieuwd hoelang ze op de uitslag moeten wachten! Vandaag waren we ook om 6 uur klaar en morgen zit dat er ook wel in. Lange dagen dus, maar wel leuke dingen. Vandaag bijvoorbeeld een gewone bloeduitsrijk die vol was met sikkelcellen! Whow dat had ik nog nooit gezien. Ik neem de slite meer naar huis hoor collega’s dan kunnen jullie het ook zien en heel veel sterre hemels van malaria, zo dit bezaaid waar we in Ned alleen maar van kunnen dromen! Ik zal ophouden met de labpraat en de rest, want het is al weer veel te lang zie ik. Het regent buiten weer eens dat het giet, maar wij zitten lekker binnen. Ik heb trouwens afgelopen zaterdag in de zee gezwommen tijdens zo’n tropische bui: heerlijk! Tot spreeks maar weer!