Linda in Woerden: 8 januari 2006

helup mien vuten doen weer seer!

Ik zit nog steeds in Afrika hoor ook al duurde het even voor er weer een bericht was op de weblog. Weglopen gaat op dit moment niet erg makkelijk dus doe ik het maar niet. Ik heb weer (nog steeds) last van die zee-egel, dat verdraaide beest. De meeste stekers zijn er wel uit, maar er is er een (of twee) in de bovenkant van mijn voet binnen gedrongen en is daar lekker gaan ontsteken. Het was bijna over, maar het is gisteravond weer meer pijn gaan doen. Zoveel dat ik vanacht bijna niet heb geslapen en er ook niet op kon lopen. Met een dosis pijnstillers lukt dat wel en ik ben nu ook aan de antibiotica. Hopelijk kan ik over een paar dagen weer winnen van een slak met lopen. Maar genoeg geklaagd.

Vorige week is het erg druk geweest vandaar dat ik niet eerder heb geschreven, maar dat haal ik even in, want het was een bijzondere week. We hebben alle avonden gewerkt, dus was aan het eind van de week al weer aan vakantie toe, maar een goed weekend doet wonderen.
Vorige week donderdag was de operatie van Harris. Volgens mij had ik al verteld dat dat een man is die hier is opgenomen met een gigantisch grote tumor aan de linker kant van zijn gezicht. Zijn tumor was goed doorbloed dus de operatie kon erg bloederig worden. We hadden van 5 donors gekruist met de patiënt en er waren nog eens 5 donors waarvan we wisten dat ze op het schip waren voor het geval dat het uit de hand zou lopen en op het lab…waren we de hele dag op scherp voor het geval de telefoon zou gaan en we de eerste donor moesten oproepen
Uiteindelijk hebben we 1 donor moeten oproepen en verder niet. Het is dus erg goed gegaan. Er is een tumor van 3,33 kg verwijderd uit zijn gezicht geduurde een 8 uur durende operatie! De tumor was zo groot als een pasgeboren baby!
Ondertussen was er ook een andere operatie aan de gang van een man met een tumor op zijn hoofd. Eigenlijk zou hij over een maand geopereerd worden, maar omdat het er allemaal slechter uitzag, is hij naar voren geschoven. Je wil de foto echt niet zien. Hij had er een tumor ter grote van een half hoofd boven op met 2 gaten in zijn schedel. Op de CT-scan was te zien dat de tumor ingekapseld was, maar dat bleek niet helemaal met de operatie zelf. Ze dachten zelfs dat de tumor in hersenweefsel zat en dat ze daar in gesneden hadden. De man had op een gegeven moment bijna gaan bloeddruk meer en had veel bloed verloren. Niet helemaal zoals verwacht dus. Het ging zo slecht met de man dat ze niet wisten of door moesten gaan of maar stoppen. Menselijk gezien had het niet veel zin om door te gaan en dat hadden ze waarschijnlijk ook niet gedaan waneer de artsen ‘gewoon’ in Europa of Amerika waren geweest. Er zijn toen mensen gaan bidden en jullie geloven het of niet, maar de man heeft het overleeft en na die kritieke nacht, kon hij de volgende morgen weer zelf ademen. Hij kon zich bewegen en zelfs praten terwijl ze waarschijnlijk zijn hersenen hebben geraakt! Medisch gezien is dit niet te verklaren dus dit moet wel een wonder zijn. Misschien gelooft niet iedereen die mijn weblog leest in wonderen, maar we konden er niet omheen deze keer. Het gaat nog steeds goed met de man en hij is een blij mens.
Maar ondertussen was het voor ons wel een drukke avond, want hij heeft 4 zakken bloed gekregen en we hadden nog twee donoren stand-by staan voor de nacht, maar die hebben we niet nodig gehad, omdat het toen al weer iets beter met hem ging.
Zo worden we bezig gehouden en houden ze ons ook ’s avonds af van verveling. Al heb je daar hier aan boord met zoveel mensen ziet zo snel last van volgens mij.
Tot zover weer een bericht.

PS: Ton en Maurits bedankt voor het plaatsen van de foto’s.
Even voor de duidelijkheid. Het gezellige diner binnen met het lekkere toetje was kerstavond en dat buiten eten en zwemen was 1e kerstdag, waar ze hier niets aan doen.